"χαμένος στην ομίχλη"

Ήταν τον πρώτο καιρό που είχε ανέβει δω πάνω στα βουνά ο ερημίτης, όταν ένα πρωινό αποφάσισε να πάει να εξερευνήσει το μεγάλο δάσος. Σηκώθηκε αχάραγα και όταν οι πρώτες ακτίνες του ηλίου έκαναν την εμφάνιση τους, αυτός έμπαινε στο δάσος.  

"μια ιστορία από την κατοχή"

«όποιος δεν βίωσε στην ζωή του μια καταιγίδα, τρέμει ακόμα και την σιγανή ψιχάλα και αυτός που δεν έζησε για χρόνια στα σκοτάδια, δεν έμαθε να εκτιμάει το φως.»

"ένας χρόνος Χάος"

Ένας χρόνος Χάος. Μπήκαμε δειλά με την τσουκνίδα, μετά ήρθαμε εδώ πάνω στήσαμε την σπηλιά, πείσαμε τον ερημίτη να ξαναπιάσει την πένα του. Δεν είναι ακριβώς πένα, ένα πληκτρολόγιο του διαόλου βαράει, για να ξορκίζει τους δαίμονες του.

"κατακλυσμός"

Θέλω να ρθει κατακλυσμός,

κι ας είναι του θανάτου,

να μην αφήσει τίποτα,

μπροστά στο πέρασμα του.

"οι μάσκες"

Δως μου μια μάσκα και θα βγει από μέσα μου ο θεός ή το τέρας. Δως μου μια μάσκα και έτσι μπορεί να σου αποκαλυφτώ – ποιος ξέρει; Στον χορό με τις μάσκες δεν ήρθες ποτέ…

"ένας παράξενος χειμώνας"

Λιγοστά τα χιόνια που πέσαν φέτος, έξω από την σπηλιά. Λιγοστά και τα ξύλα που πέσαν, πάνω στην φωτιά. Ένας παράξενος χειμώνας ήρθε φέτος – ένας χειμώνας που δεν ευνοεί την ζωή του ερημίτη. Γιατί του ερημίτη, του αρέσει να ζει τον χειμώνα και να επιβιώνει το καλοκαίρι…