"Ο πόλεμος της φέτας"

Τη χάσαμε τη φέτα, πατριώτη. Χαμένη θα μου πεις και αυτή, εκεί θα πατήσουμε πόδι; Και Αφρικάνικη φέτα υπάρχει και Καναδική - σε λίγο παντού θα φυτρώνει και μια φέτα.

Με σύμμαχο το τυρί που αναφέρεται στον Όμηρο είχαμε σηκώσει τη σημαία να είναι προστατευμένο προϊόν η φέτα. Αλλά είπαμε, αν είσαι στας Ευρώπας, όλο και κάτι πρέπει να παραχωρήσεις.

Δεν σε βλέπω να σε αγγίζει το χάσιμο της φέτας... Μα τίποτα πια δεν σε αγγίζει; Σε τι αφασική νιρβάνα έχεις πέσει, μωρέ; Στην καρακοσμάρα σου και πέρα βρέχει... Εδώ, θα μου πεις, κόβουν συντάξεις και μισθούς και δεν τους παίρνουμε με τις πέτρες, στη φέτα θα κάνουμε αντίσταση; Θα μου πει κι ότι δεν είμαστε, ρε παιδάκι μου, και της αντίστασης τώρα τελευταία... Πού να τρέχεις τώρα; Και τι θα βγει; Άσε και τη φέτα να ξεπουληθεί...

Τους είδες τους Ρουμάνους; Κάποια λαμογιά πήγαν να περάσουν στο Κοινοβούλιο και ξαμολήθηκαν χιλιάδες κόσμου στους δρόμους να αντιδράσουν. Δεν δέχονταν να ψηφιστεί αποποινικοποίηση της ρεμούλας.

Και εμείς είμαστε Η Ρεμούλα και δεν τρέχει κάστανο. Στο μέλλον θα μείνουμε στην ιστορία ως ο πιο αφασικός λαός. Μέτρα εσείς, καμία αντίδραση εμείς. Κάτι σαν τον Γκάντι, με τη διαφορά ότι αυτός πέτυχε πολλά με την παθητική αντίσταση. Χωρίς καθόλου αντίσταση σού παίρνουν και τα σώβρακα, όχι μόνο την φέτα.

Και τις ελιές Καλαμών δεν τις βλέπω καλά... Τι διάολο, θα βγάζουν στο Γιοχάνεσμπουργκ ελιές Καλαμών; Θα 'χουν τον τρόπο τους αυτοί...

Γενικά είμαστε σε μια στριμόκωλη κατάσταση που κάποιος πρέπει να βρεθεί να κάνει επανεκκίνηση σε ολόκληρο το σύστημα. Αλλά όταν οι ηγέτες που επιλέγονται, υπηρετούν με μανία το υπάρχον σύστημα, δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά.

Λείπει και ο ηγέτης που θα ξεσηκώσει τις μάζες. Θα δώσει όραμα και ελπίδα και θα είναι αποφασισμένος να ξεβολέψει και να ξεβολευτεί. Οι μάζες μοναχές τους μόνο να καταστρέφουν μπορούν – ποτέ δεν δημιουργούν...

Και μετά τη φέτα τι; Δεν θα σταματήσουν εκεί. Τις ζωές μας θέλουν, τις ψυχές μας... Δεν μπορεί ακόμα να μην έχεις διακρίνει τη μνησικακία στα σχέδιά τους. Δεν μπορεί να μην έχεις δει στα μάτια τους το μίσος για τον αυτάρκη, τον ανεξάρτητο άνθρωπο, αυτόν που δεν βολεύεται και δεν προσκυνά...

Υ.Γ. Ο Γκάντι θα έκανε τρομερή παθητική αντίσταση με τη δύναμη του διαδικτύου, αλλά μπορούν να γίνουν αυτά στις μέρες μας, που οι πιότεροι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο σαν ένα ακόμα ναρκωτικό, που θα τους φέρει καλόν ύπνο; «Αύριο θα μείνουμε όλοι στις σπηλιές μας» θα έβγαζε φιρμάνι ο Γκάντης. «Θα γίνουμε αόρατοι για μια μέρα, για να τους δείξουμε πως χωρίς εμάς δεν υπάρχουν ούτε αυτοί...»

Διαβάστε ακόμα: " Ο πόλεμος της τσουκνίδας"