'Ο πόλεμος της τσουκνίδας"

Στη Γαλλία διεξάγεται εδώ και καιρό ο πόλεμος της τσουκνίδας. Μην το γελάτε – δεν είναι αστεία αυτά. Και δεν νομίζω πως είναι μόνο από τη φαγούρα... Σου λέει ο νομοθέτης «δεν θα προτείνεις την τσουκνίδα σε τρίτους και δεν θα γράφεις κείμενα που μιλούν για τις θεραπευτικές της ιδιότητες».

Έχει και ιδιότητες εντομοαπωθητικές, αν βραστεί η τσουκνίδα και ριχτεί στα φυτά και στα λαχανικά. Αλλά να μην το πεις! Να ρίχνουμε τα χημικά δηλητήρια, γιατί έτσι θέλουν αυτοί ή έτσι τους συμφέρει.

Και πρόστιμα έχει και φυλάκα η ενασχόληση με την τσουκνίδα. Ρε, πατέ καλά, ρε; Τρωγόσαστε με τα άντερά σας ή όντως είναι σκοτεινά τα σχέδιά σας; Διακρίνω μια εχθρότητα προς τα δώρα της φύσης ή κάνω λάθος; Και στην Αμερική, αν βγεις και μαζέψεις χόρτα, ίσα που σε μπουζουριάζουν.

Και σε λίγο καιρό δεν θα μπορείς να καλλιεργήσεις μόνος σου τον κήπο σου, γιατί λένε είσαι παπάρας και μπορεί να παράγεις δηλητήρια. Το ότι τα δηλητήρια παρελαύνουν καθημερινά από τα πιάτα μας, δεν βλέπω να τους ενοχλεί και πολύ.

Στη λήθη, λοιπόν, αποφάσισε το «ιερατικό» να στείλει και την τσουκνίδα. Όλα πρέπει να ξεχαστούν για να ανατείλει ένας νέος κόσμος, όπου ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει αποκομμένος από τη φύση.

Και μην μου πείτε «τι μας νοιάζει τι γίνεται στη Γαλλία», γιατί ενωμένη Ευρώπη σημαίνει «προσεχώς στην πόρτα μας». Σήμερα η τσουκνίδα, αύριο τι; Και όταν ο άνθρωπος παλεύει για την επιβίωσή του, όλα αυτά τα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Και γίνονται μοιραία, μόνο όταν πια οι αλυσίδες σφίγγουν τα πόδια του.

Και τα φυσικά λιπάσματα δεν τους καλαρέσουν. Ίσως τους μυρίζει η κοπριά; Ίσως τους θυμίζει τα βρώμικά τους σχέδια; Όλα πρέπει να γίνουν χημικά για να αγοράζονται.

Μπορεί να μην είναι μόνο η κερδοσκοπία που τους οδηγεί σε αυτά. Ίσως είναι και μια προσπάθεια να μην μπορεί ο τελευταίος άνθρωπος να ζήσει ανεξάρτητος, να έχει αυτάρκεια. Δεν βλέπετε πόσο έξυπνα «έθαψαν» τους παραδοσιακούς σπόρους; Σε λίγο καιρό τίποτα πια δεν θα αναπαράγεται. Όλοι θα πρέπει να αγοράζουν σπόρους για να καλλιεργήσουν – αλλά θα μπορούν να αγοράζουν όλοι;

Ας στηρίξουμε, λοιπόν, την τσουκνίδα. Ας ξαναβρούμε την επαφή μας με τη φύση. Γιατί αν γλυτώσει η τσουκνίδα, υπάρχει ελπίδα...

Υ.Γ. Ο πόλεμος την τσουκνίδας κάνει την αρχή για την ενότητα που θα υπάρχει στο Χάος «Τα παράξενα του κόσμου» - και υπάρχουν πολλά γύρω μας...